Uzak dağ kışlalarında atıyorum adını
merminin boş düştüğü kof bir yokuştan
kuşbakışına imreniyorum cüretin
kolum doksan derecelik acı yapıyor
bıçaktan el almış bir ıslık sesiyle
biçiliyor aklım



sen akşam patikalarının bezgin delili
silahların yok saydığı hedefe ilerliyorsun



nefesimi tutuyorum her şey duruyor
ötede tılsımı tüten yıldız falları
ve birkaç aşk söylencesiyle
geveliyorum ağzımın labirentinde
düşürüyorum seni
bazı annelerin hayalleri gibi



uzak dağ kışlalarında
feryat en yakın hasmım oluyor
görmüyor duymuyor bilmiyorsun
yalnızlığın çok sesli nefesini
kurtların er meydanındayken gece
künyelere yapışmayı seviyor kalp ağrısı
nabız dört nala ilerliyor



sen tabur sabahlarının izli öznesi
bir berduş gibi dolanıyorsun şakaklarımda



kar yağıyor zaman üşüyor birden
körleniyorum ayakları nasırlı bir ağaç gibi
şiirler dolduruyorum silahların heybesine
parmağım güle dokunuyor sana sonra
dikenini seviyorum aşkın!