Yine bir Ebabil çığlığı düştü yüreğime
Nuh’tan kalma bir tufan düştü kirpiklerime
Bu nasıl bir yangın ki
Alev alev akarken hücrelerime
Üşüyorum hicran silsilesinde


Makyajını tazeleyen gece
Dişlerini geçiriyor hayallerime
Yılan gibi sokulup beynime
Zehrini akıtıyor sinsice


Ben sana sürgün
Kendime mülteci


Kaçıncı kıyametimi yaşadığımı bilmeden
Üstüme sensizlikle karışık hüzün yağıyor
Dilimde zifir tadında nikotin
Esrarlı gecemde afyon kokusu
Suratıma çarpan sensizlik lodosu


Çok bilinmeyenli bir denklemin içinde
Dönüp duruyorum hasret labirentlerinde
Köşe başlarında hayal(et)in
Sımsıkı sarıyorum boşluğunu


Faili belli bu çağ yangınında
Dilime pelesenk olmuşken adın
Hüzün yine çatlaklarımdan sızıp
Yüreğimin çatalından vuruyor


Oy benim militan duruşlum
Hani sormuştun ya
‘’Islık çalmayı nasıl öğrendin’’
Ben sana yalan söyledim


Çocukken dizime batan cam kırığını
Çıkardıktan sonra
Acısı dinsin diye
Üflemiştim


İşte o gün bugündür
Yaram her kanadığında
Acımı dindirsin diye
Hiç konuşmadan ıslık çalarım


Bak yine dudağımda ölümcül bir ıslık

Sana kanıyorum

Sana yanıyorum

Sana susuyorum


Necat USLU