/Hasret naralarıyla uzaklıklar ağladıkça gözlerimden
/Sancılı bir dem tutar gecelerin susuzluğunda sensizliğin kefeni/




Mercan kesiği yaralar yüreğimi kanattıkça
Artar dudağımın sol alt kıyısında uçuklar
Üstüme çullanan matem rengi heyulalar
Dilsiz zebanileridir artçı sarsıntılarımın




Sorma kadınım sorma hoyratlığımı!
Hasret rüzgarlarının estiği dağların
Hayata bilmem kaç sıfır yenik başlayanların
Avuçları toprak kokan ırgatların
Sus/ma/ların pusu kurduğu topraklardan
Sana sesleniyorum



Düşün ki içimde çalkalanan koca bir deniz
Yokluğuna soyunan bozkırlarım sensiz
Kayalara çarpan mahşeri yalnızlığımın sesi
İniyor üzerime yetim kelebeklerin gölgesi
Uzadıkça uzuyor içimdeki raylar
Diziliyor sıra sıra hasret vagonları
Hangi birine dokunsam
Kelebek misali dökülüyor pulları




Bil ki;
Özleminin h/arında yanıp tutuşsa da yüreğim
Hengamenin ortasında bile zikrindeyim
Teninin ıhlamur kokusu üzerime sindiği günden beri
Akşamları sesine ayarlıyorum bütün saatleri



Bil ki;
//Zaman dişlilerin arasında öğütse de vuslatımızı
Gönül nikahıyla aldık biz sevda ruhsatımızı//


Necat USLU