Ey deli dolu yar

Gidişin öylesine elem yüklüydü ki

Ardın sıra firakın çıkmazlarını yol eyleyip
Şiirlerimi adına kul eyleyip

Hüzzam bir şarkı gibi

Kıvılcımsız

Bir akşam üstü alev alev tutuştu sevdam





Ey ruhumu eriten nâr

Gözlerim hep kızıl ufukta

Bilmem kaç zamandır dilim lal dır
Halim melal dır

Mevsimler öncesinde bir göç sonrası

Sürüsünü yitirip

Apansız vurulan yalnız bir kuştu sevdam





Ey saçıma vakitsiz yağan kar

Ben bahar müjdesi beklerken

Depremler,fırtınalar vurdu gülistanda gülümü
Sam yeli savururken külümü

En uzak iklimlere

Bir meteor gibi

Sanki gözlerimden damla damla düştü sevdam





Ey canımı yakan nazar

Gidişine yazılan son şiirdir bu

Bilirim bulunmaz, umutlar kaf dağında saklı
Gözlerim hayli zamandır ağlamaklı

Eskimiş fotoğraflarda görürsün

Hüzünle karışık

Belli belirsiz bir gülüştü sevdam

…

Ey beni eleme salan didar

Gittin

Gözlerimden s/üzülen yaştı sevdam
Kirpiklerimden dökülüp taştı sevdam


Muhammed Mehmet GÜL