15
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
2236
Okunma
çam ağacı olmak isterdim
yeşil kollarını maviye kaldırmış
dimdik ayakta
hayata kafa tutup
köklerime sıkıca sarılıp
sakız olmak isterdim
sevdiğimin dudağına
yaz- kış soyunmazdım mintanımı
kabuk bağlasa da yaralar
dallarıma konsa da göçmen kuşlar
kozalaklarımdan dökülürdü gözyaşlarım
baltaya sap olurdu kollarım.
gönül dergahımın dikenli yolu
saçlarına değdirme sitemi
göz kapaklarında sakla resmimi
kem gözlere inat sür reçineme
yapışsın bedenim
dört mevsimine
kınalı şiir’cikler asarım çıkın içinde dallarına
zemheri yitiği dillerin savurur pürlerimi
zembereği boşanmış tırpana gibi
keser dilim dilim yüreğimi
ayırır...
yeşil başlı gövdemi
derisi soyulmuş tomruk gibi
el insaf…
yine de ben,
çam ağacı olmak isterdim
bir ömür "sevgini" dökmeden
sırtında taşıyan.
Ümmü AŞCI
5.0
100% (11)