Sen,
her şeyinle yakan yalancı bahar!
Çivi çiviyi söker mi?
“Çivi çıkar izi kalır”! derler…



//Aşk yakmak değil, yanmaktır.
Dumana değil, ateşe dalmaktır//.

Böyle bir felsefeydi yüreğimde kavrulan!



Zor değil?...ölümün adresine gitmek.
Gözlerimin karasında mühürlenmek bir ömür boyu
Derin gönül yaralarında savrulmak zor değil?
İstemek, haktan olmayınca Leyla’yı
Güneşlerin batmadığı bir dünyada yanmak
Yokluğun olmadığı ebet yurdun da yunmak

Zor değil…



Riyakâr yalnızlıklarda öldürürken kendini
Şarkıların isyankâr tınısını unuttum
Taksitlere bağladım hayatın bu diyetini
Hatırladıkça siliyorum bende ki seni…



Bir tek sen eksiktin dünyamda

Cenneti yüreğinde hisseden!
Uzak bir menzilsin artık yurdumda
Kilitledim şehrimin kapılarını gözlerine
Herşeyin yalan olan, cehennemini unuttum.


Sen Leyla’san bendeki Leyla kim?

Görecek göz hissedecek yürek lazım


Çivi çiviyi sökerse;
Yamadım tüm izlerini sırça sarayımın

Azadımsın kara kışa

Yaz -baharı
unuttum…




Ümmü AŞCI