Hangi denizin sularında yıkayayım eylülün yüzünü

Elleri kir pasak içinde geziyorken fırtına

Varoş iklimlerinde dolaşıyor sensizliğin

Dalgalar diz boyu aşıyor sığ sularımda

Kepenklerini kapatmış güneş

Ruhumun tan yerinde arıyor gözlerimi





Mavi inciler taktığım yol haritasında büyüttüm gülleri

Dikeni batsa da zamanın duldasına

Kırk yıl hatırı kalır acı kahvenin





İğreti bir muştu değil gamzelerime konan kelebeğin kanatları

Arafat’ın misk-i amber kokusu gelir dua ile avuçlarından

Düş bahçesine yatarım sensizliğe hasret gecelerin

Nur yağar eteklerime

Yüreğinden kopan hare’lerle beslenirim





Us’umun salâvatında zikrederken “o”na olan sevgimi

Gönül gözümde açılır beşeri kapılar

Her bir safta yıldızlar sıra sıra secde ediyorken

Sen düşersin aklıma

Boğazımda bir yutkunma

Sözcükler toplanır yüreğin imamesine

Yüreğin kılavuzum /gözlerin yolum olur



-Mum yanmayınca pervane dönmez-

Aşk odunda yanmayı ben sende sevdim/

İşte!

Kor alev sıçradı damarlarıma

Irmağına hasret




Sen,

Sevgi koruyla yandığım ateş

Bazen usulca sokulursun sakin bir koya

Ya da;

Yağmur kuşlarıyla hasbıhale dalarsın rıhtımda

Sessizce akan ırmakları seyredersin

Asaletin akar bilge bakışlarından ılık ılık damarlarıma

Zamansız belki de yağan karlar saçlarına

Şelale sesleri ritim tutar balıkların çırpınışına

Derin bir sessizlik içinde çırpınan yüreklerin

Ve ben saçlarında parlayan ilk yıldızı sevdim



Bilirsin;

Ben sevgimi Meryem’in kucağında büyütürüm
Giz bulutuna sardım atlas rengi umutları
Yağmur ısmarladım anzilha’nın bahçesinden

Bil ki doruklarına yağacak Mihriban kokulu esaretim.







Ümmü AŞCI