/Damarlarıma sığmıyorsun artık hayat;
Oysa ben sana, Yusuf’un gömleğini giydirmiştim/.
I/
Vesveseni Ninova’ya ne
vakit sürgün edeceksin
Yunus’un gözlerinde sallanacak “balım” ruhlu ak güvercinler
nefsin /zulmetin -dalga kıranlar dolanmış boynuna
idam sehpası kurmuşsun bahtsız gürgen ağacına
gök kubbede esiyorken hürrem-i süreyya
şimdi bir
yıldız kaydı arş-ı âlemden
“yemin” vurgunu yüreğim düşecek avuçlarına
sakla;
bir tek sende yaşayacak!...
II/
yine!
yüreğin “sota”sında depreşir çılgın bir havari
vuslata koşarken ayrılığın son geçen baharı
sen ırmaklı kip’lere pusu kurmuşken
zamanı
sığ sularda boğuluyorum gamzelerinin
hasretinde yağan nemin
III/
küçük ellerim
anne buğusu salar yüreğine
ıslatırım ağustosta har olan çatlamış dudağını
yüzünde muzip bir
gülümseme
dilin huşu ile duada
biz kokulu anlara takılır usumda ki olta ya
çekmeye korkuyorum
kanar damla damla
yokluğun
IV/
ve...
bir keşmekeşte
kirpiğine düşerken kızıl
güneşin şavkı
hazanı sularım papatya rengi saçlarından
“saîr” ateşler yakarım kınalı dağlara
od düşünce
gecenin yüreğine
işte!
ben, tam orda
açtım Şeb-nem kapısını
bismillah…
Ümmü AŞCI
Şiirin sahibi
Cevap Yaz