Küçücük bir ana tutsak olan
Belki de yüzyıllarca süren
Tarihini hatta tarifini dahi bilmediğim
Bu kaçışa bu amansız gidişe bir son verip de
Fersah fersah öteden gönlüm sana doğru can atarken
Gelip de gözüme fer

…Tutmayan dizime, takat olaydın
…Bana mahpus beni, sana salaydın



Yapımı bir kalp atımı zamanı alan
Ömrümün önüne
Yıkılmaz duvarlar aşılmaz ağlar gerip de
Bir ümit ile kalbimi asırlarca mahkum tutarken
Bütün firakları unutturan sen

…Şu muzdarip kuşa, kanat olaydın
…Bana mahpus beni, sana salaydın



Beni girdaplara salan
Şiirlerimden harf harf sildiğim
İsmini her anışımda etrafı bir sis perdesi sarıp da
Gemilerim ard arda sonsuzluğa batarken
Sahilde müjde bekleyen

…Hüzünlü yüzüme, imbat olaydın
…Bana mahpus beni, sana salaydın



Atalarımdan bana kalan
Hiç unutmadan dillendirdiğim
Kahır dolu ağıtlar yüreğimi kan revan yarıp da
Karabasanlar sevdaya ağu katarken
Hayırsız düşlerime tabirci

…İnleyen ruhuma, imdat olaydın
…Bana mahpus beni, sana salaydın



Her önüne gelene gülen
Sanki sahipsiz
Sanki bir yetimin gül bahçesinden gizlice derip de
Esir pazarlarında adına yazdığım şiirlerimi satarken
Firari iken bir adın, dönüp de

…Her halinle kalbe, murat olaydın
…Bana mahpus beni, sana salaydın



Ey yar… sakın arama sözlerimde bir yalan
Parmaklarının arasında tuttuğun
Güllerin güzelliğini önüne serip de
Bütün şiirlerim bir diken gibi kalbine batarken
Yüreğimin saklı mabedinde

…Arınıp durulup, abat olaydın
…Bana mahpus beni, sana salaydın


Muhammed Mehmet GÜL