Tren seslerisin içimde
yollarda kaçak
puslu bakışların
istasyonlarda kaçak
Kaçak elektrik gibisin
Hesabını sormassın
sevda gözlerinde kaldı
söyle kime can vereyim

Küstüğünde
gecenin diğer yanına dön
rüyada doğrulsun yüzün
gözlerine ilkbahar süsü ver
kimsenin içi gözükmez korkma

Hem bak nasıl da harcanıyor dünya
emekler sevgililer
Üstelik zamanda iki yüzlü
çocuk kanserden ölecek belli
nüfuz etmessin

dokunma bana
Boğ pencerendeki lavantaları
vahalarını özlemle
ufacık köhnelerde öfkeler tasarla mesela
eski bir çerçeve uydur
Nasılsa yolun ötesi insan dolu
sabah deniz üzerine düşerken
mavi gözlü dev gibi ağlıyor cesaretin



rüzgar evleri nasılda dağıtır
en çok sevdiğiniz her sey
Yaban topraklarda biter
Nereye yelken açtığının ne önemi var
Gelip kıyılarına tutunmak istiyorsan
Çünkü yan yanadır güneş ve deniz

yanlızlık yola alışık olmalı
Ne zaman özlem zirveye vardığında
son trenlere binmeyi unutma


kelimeler duvarı kapladığında
ekranda buz gibi yürek
Sihirler bile cazibesini kaybetmiş belli
ihtiyari bir gülümseme gibi kaçaksın
Ve gizli bir arzu uçan halıya bindiğinde
karşılaştığımızı düşün
tatlı delilik