başımı yastığa koyduğumda her gece
şeb-i aruz düşlüyorum herkese
karıncanın her su içtiği yere
ektiğim cemreye
sığarmı sizin dere

her yerde bir yokluk
ölüm yokluk değilki oğul
ellerimi tutarsın ellerini tutan var
cehennem bakışlı ataların var
çünkü onlardan doğduk
bir şiirde de olsa
emanetle beraber sana teslim olduk
.....

Soyunmuştular sırlarından geceye
Mehtap soluyor du nefes nefese
Uzun süreli bir bilincin
Bilinçsiz makasına yenik düşmüşlerdi ikisi
Kesiyor du tenimi nefis nefisti
ayılmak istemediğim sarhoşluktu


Kusursuz düşlerinden çaldığım vatan!! vatan!!!!
uyurmu altında yatan
Sürdün beni gurbete katran katran
Küsüntüsüz tekrarıyla gözlerinin ardından kalan
Kenarların da bu şehrin
Birleşti yolları milyon evin
yanıyordu canı yerin
Bu alkol kokulu şehrin
şişelerin de buluştular

sonbahar kokuyor du
yeni yetme ateşler yanmıştı ülkemin
sirkeci istasyonu buğuluydu
rüzgarın yapıştırdığı iki yapraktı
gözleri görünmez ki buluştular

ikisi de yollara alışmıştılar
Vatan unutmak istiyordu,
adam sonunda gidiyordu
bir mektup yetti Ali ye
Birleştiler artık buluştular



telli babada buluştular
ne karakış ne komşular
Her seye alıştılar
uçurumunda dünyanın buluşmuştular
sirkecinin gözleri buğuluydu
iki damla göz yaşı yetişti trene
kirpiklerinin ucunda buluştular


Acıyor du karnı yerin
karanfil tutan elleri titriyordu
hiç ayrılamazlar ki
artık buluştular

artığında bu mekansız şehrin..
Doğudan geldi naaşı şehidin
binlerce Seyid’ e riayet et
artık çocukluga veda et
memleket!! oğlum
çocuğum memleket!!!

......

oğul
beni ararsan bir gün
sağol
dereleri geçmeden dur
olaki karıncayı incitirsin
Bilesin ki suyun dahi canı var
kesmeyesin yolunu
her şeyin kaderi var
Bazen kadın
bazen ülken
ve senden
ümit bekleyen fakir
susmadan dur
cemredeyim
öylece bil
üstte yer çökmedikçe
altta yer delinmedikçe
seni kim durdurabilir
açıyoruz ellerinden
sıkmada dur