0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1434
Okunma
Bazen durur düşünürsün
Geçmişin ayak izlerini silmek istersin benliğinden
Oysa parsellenmiş en sevdiğinler
Kıyı bir kentin köşe taşı gibi
Yüreğinin orta yerinde
Simitle doyan çocuk gibi.
Çok zaman üşürsün zemheri ayazında
Kelimeler tıkılır boğazına
Anlarsın ki gelip geçen yıllar bağbozumunda
Anlarsın ki kaderin kerpiç taşları
Eriyor yaz sıcağında.
Bazen pimi çekik bomba gibi
Ya da kendini attığın siperin derdinine düşmüşken
Selik deşik olmuş mazinin
Kum torbasından ne farkı vardı
Düşünüyorsun, ölüyorsun.
