Acım biraz geçerse daha iyi yazabilirim diye düşündüm. Hep öyle olur ya.
Biraz sarhoşum galiba. Biraz kötü. Neyse...
Sana bir şey anlatmak istemiştim.
Senin parfümünü bileğimin arkasına sürdüm. Damarlarımın üstüne.
El yazını sakladım. Sana bir sene sonra gösteririm. Güleriz.
Ben gülemem belki.
Sen gülersin.


Acım biraz geçerse bi arkadaşımı arayabilirim.
Derim ki kardeşim iyi misin? Savaşı kaybettim. Ama iyiyim.
Derim ki kardeşim beni vurdular. İki üç adam, kötü gülüşlü.
Derim ki bir kadın...

Çocuklar kurtuldu mu?

Ben bunları haketmedim derim.
Ben bunları hakettim.
Derim ki
Kardeşim
Ben bunların hepsini...

(Ben bunların alayını kardeşim.)

Parantezlerini unutmuyorum bu şiirin, ne garip. Bunu düşünecek halim varmış demek.
Demek bu kadar ölmedik daha, aman ne güzel.
Bunu dikkate alır mısınız?

Beyler ve bayanlar bana O’nu çok gördünüz ama ben çocukken bir kere
O’nu öpmeden önce çok dua ederdim yemin ederim.
Beyler ve bayanlar
Ben bir kadını severken çok ölüyorum zaten.

Derim ki
Benim kardeşim.
Kardeşim benim!
Bu sefer çok öldüm ben.

Pencereyi açarsam biraz hava alabilirm diye düşündüm. Sigara dumanları çıkardı ve ben biraz nefes alırdım.
Kapıyı kapattım. Pencereyi açtım. Sen kapıdan gelmezsin artık.


Derim ki kardeşim
Kelebekti O.
Üzerime kondu.
O’nu öldürdüm.





Kıyıdaki Adam