4
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1757
Okunma
(Ve ben kül değilim.)
Sobanın üstünde ellerini unutan çocuktan:
Benim ellerim kül değil.
Çünkü sana dokunabiliyorum.
Taksime geçtik. Işıkları yaktılar. Biz yürüdük.
Biz yürüyünce her şey durdu. Ben durdum.
O durdu.
Dedim ki:
Biraz gül.
Avluya geçtim.
Soğuk suya.
Burada ölsem.
Cennete giderdim.
Yılanı gördüm.
(Su yılanı.)
Dokundum sana.
Bana dokundun sen.
Üç kere.
Dedim ki:
Yalan olamaz.
Mumla yaktım kendimi.
Eğer yüzün biraz aydınlanıyorsa ellerimden
Bu cehennem gibi adamların kollarına ihtiyacın mı var?
Seni yaramın kabuklarıyla öptüm bugün.
Biraz gül.
Benim dudaklarım kül değil.
Kıyıdaki Adam
5.0
100% (4)
Cevap Yaz