12
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1145
Okunma
Ne bir söz ne de iz, kalmadı bir şey
Kayboldun ufukta, kızıl tan kaldı.
Hüzzamdan çalarken, o efsunlu ney
Ruhum senle gitti, bana can kaldı.
Tek mutlu bakışı, gözümden çaldın
Çözülmez sır olup, ummana daldın
Bir gülüş kalmıştı, onu da aldın
Damarımda gezen, sarhoş kan kaldı.
Şu mutlu selamı, ele versen de
Bent tutmaz gözümü,sele versen de
Kıtalar aşırıp, Nil’e versen de
Sitemkârım sanma, hüsn-ü zan kaldı.
Kaç iklim ötede, bilinmez yurdun
Sana ram gölgemi, alnından vurdun
Apansız giderken, şöyle bir durdun
Hüzünkâr gözümde, bir o an kaldı.
Muhammed Mehmet GÜL