Oy gardaş, dağ gardaş
Bu sebepsiz gidiş nereye
Gençliğimize karabasan gibi çöken bu şehirde
Ekmek bölüştük aş bölüştük
Yastık diye başımızın altında taş bölüştük
Rüzgar misali savrulup
Düştüğümüz yerden dağ gibi doğrulup
Bitmeyen yollara düşerdik
Deli taylarca , aylarca
Kaderimizin peşinde nehir olup coşardık



Oy gardaş, dağ gardaş
Bu vakitsiz veda ediş nereye
Daha üzerimizden bir kış bile geçmemişti
Kavgamızın baharındaydık
Kah dünde bugünde,kah yarındaydık
Dönüp dolaşıp çevrilip
Yüreğimizin ateşinde alev alev kavrulup
Şehrin mahşeri kuytularında koşardık
Nice toylarca, aylarca
Aynı sevdayla dal yaprak yeşerdik



Oy gardaş, dağ gardaş
Bu veda ediş bu sebepsiz gidiş nereye
Bizi başkasından ayıran, bizi biz eden
Hep aynı şiirlerde çocuklar gibi ağlardık
Toprağa düşen her damlada
Çavlan misali çağlardık
Böyle apansız, böyle yapayalnız
Boğazımıza düğüm dudağımıza sessizlik bırakıp
Su gibi yokluğa akıp gitmeseydin
Biz bütün bentlerin üzerinden taşardık
…
Oy gardaş, toy gardaş

Muhammed Mehmet GÜL