bırakma ellerimi gül yanaklı gülizâr
bir ikindi uyanır nazım duruşuyla lâl
dört buçuğa ayarlı uygun adım intihar
ıslanır gözyaşımla ecel yunaklarında
ve bağıl hüzünleri sağan nevrimle ahvâl
nâr-ı hicrâna durur şehrin sunaklarında



dokunaklı sezinler tutsağında dal-budak
od sırmalı kan olur avuçlarımda akit
sıvasız duvar gibi durağanlaşmış dudak
uykusuzluğu saklar firâkın ensesinde
ve hoyrat giyitlerle bezenen şehr-i seyit
kıyâmete doğrulur sabrımın nefesinde



bırakma ellerimi gül yanaklı gülizâr
burma yeşimlerini kıskandırır gidişim
güneşin batışına güdümlü keskin efkâr
bir yay misâli gerer yalgın dalaçlarımı
ve titreyen düşleri kucaklarken gelişim
kartal bezenişlerim yontar kulaçlarımı



infilâk düzeneği ve buruşuk bir niyaz
sonrası velveleler kuşanır dilimde his
sımsıkı demetiyle asûde ve bembeyaz
tembihler perde perde asılır inadıma
ve üşürken yıllara ağan sis ile nefis
kar bulutları çarpar kırılgan kanadıma



bırakma ellerimi gül yanaklı gülizâr
kızılcık baskınları ayak diretir saf saf
serabın kül rengine çöken kurşunî diyar
ırgalar vakte dâir kısa saçlı cismimi
ve yontma taş döşeli kaldırımlarda insâf
kıtlama çay deminde biriktirir ismimi



zembereği tutulu ve boğazı yutkun gam
şaşkın pusulalarla yön arar bitkin bitkin
defne yapraklarına sinen efsunî ahkâm
zılgıt savurur zımnen şubat sağdıçlarına
ve bir salık yağarken suvat kelâma yetkin
ürkek kurlar üşürür ev kırlangıçlarına



bırakma ellerimi gül yanaklı gülizâr
mâtem ayini olur akşam kahrı simsiyâh
yırtık gölgeleriyle alnımı tutan yollar
süreğen bir seyirle parçalar dizlerimi
ve kıyam sürgünlüğü güle meyilli günâh
sûretlere dağıtır en mahrem gizlerimi



bir kelepçe misâli kıvrak ve sürgülü mil
askılı kapılarda tutuklu kalır perçem
ökseli dimağımda yediveren karanfil
bakışlarınla yakma isyan kandillerimi
ey benim şiirlerle sarmaladığım serçem
gülizâr gül yanaklım bırakma ellerimi


onaltışubatikibindokuz-tarsus

hakan ilhan kurt