kaleme ant gülizâr gonca bir gülün kadar
hiçbir bülbül olamaz ruhuyla sana sâdık
gülizâr kaleme ant yalnızca gülde yanar
bir tek gülde sabahın o masum kandilleri
hiçbir zaman değildir bir gül kadar tanıdık
bir gül kadar samimi devrin karanfilleri


bülbüllerin bağrına batan dikende her gül
and olsun ki gülizâr gözyaşıyla beslenir
can sağarken güllerin kan içinde her bülbül
yeşertir zevkin sana sunduğu adağını
lâleler mahcup düşer gördüğünde hislenir
bir gülün suladığı çatlamış dudağını


kaleme ant gülizâr bulunmaz böyle bir haz
renkler seninle inler nehirler seni bekler
yerin yüzü târifsiz göğün yüzü bembeyaz
ne zambaklar çırpınır yunağın sâdeliği
gülizâr kaleme ant zikre gizlenir güller
lime lime damıtır ayazlar bâdeliği


tutunduğun efkârın öfkesi dâhi murat
gülizâr and olsun ki seni sen yapan gülden
saf tutar mor leylaklar sevi tahtında kat kat
aklın şaşar keyfinden arzında ikrâmını
gam oturur derinden bir çehre bir de beden
utanmadan alçakça gözlerken endâmını


papatyadan nergisten sümbülden menekşeden
senin yolunda güldür gönüllerdeki eşkâl
ant gülizâr kaleme güzellikler nakşeden
uzatır asra doğru bir çift buğu sevgiyi
gül kokusu gülizâr ruh yarısı bir mahâl
milim milim uzatır doldurduğu sevgiyi


yirmidokuzkasımikibinsekiz-tarsus