iki kişilik acılar
iki kişilik sırlar
götürdük yanımızda
ve kimseler bilmedi
ağıtlar neden yanıktır
ya da eski bir mersiyedir
kimi an ağlamanın adı
gözler karanlıktır
eller titrek mi titrek
şehirler yalnızlık yüküyle ağır
aşk tutarsız bir göçebe
gönüller samanlıktır
yalnızca alev bekler
tutuşmayı bir tek
sevmek miyadıdır çünkü
unutulmuş bir miladın…
eski zamanlarımız
en eskimez anılarımızdı
içimizde bayrak açan
korkusuz sevdanın
vatansever çığlıkları…
iki kişilik sızılar
iki kişilik ayrılıklar
götürdük yanımızda
sağımız solumuz önümüz
ve arkamızdan sobelendik
ayrılığa beş kala
oysa gizemli bir saklambaçtı aşk
asırlar boyunca!

Nevzat KONŞER