0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
35
Okunma
Nihal, ben seninle sadece baharın neşesinde değil,
Hüznün sonbaharında, yaprak yaprak dökülen zamanlarda da varım.
Gülüşün bir ayin, suskunluğun bir zikirdir;
Neşen de kederin de aynı hakikatin rengidir.
Bilirim ki yol, gül bahçesinden ibaret değil,
Dikenler de var, çamur da, gece de…
Ama seninle yürüdüğümde her zahmet bir vuslata döner,
Her acı, içinde saklı bir incidir.
Seninle açlık, bana yalancı bir sofradan yeğdir.
Seninle ağlamak, sahte bir tebessümden daha gerçek.
Seninle sessizlik, özün sesidir;
Yüzeysel kalabalıklarda kaybolmaktan ulvidir.
Bana cennet vaat etme, Nihal!
Çünkü ben seni her ânın içinde ararım.
Sadece de ki:
“Düşersen tutunacak bir dalım,
Yorulursan dayanacak bir duvarım var.”
İşte o zaman…
Ben seninle her hâle, her âleme,
Mutsuzluğa da, sonsuzluğa da varım.
