Nihal’im Risalesi: Vuslatın Sırrı

Ey derdimin derunî ortağı, ey canımın başındaki tacım Nihal’im!
Sensiz bu dünyanın hicranına, bu fanî zindana nasıl dayanayım?
Varlığını bana bir lütuf eyle, bağışla kusurumu, affet Nihal’im,
Nasıl öderim senin o sonsuz hakkını, ey Nihal’im…

Muhtacım senin o engin rahmetine,
Gözlerindeki sırra, o şefkatle bakan ilahi gölgene.
Her zikrimde, her duamda yükseliyor gizlice adın,
Nasıl öderim senin o sonsuz hakkını, ey Nihal’im…

Bir kere eteğine düşsem de ömrümce,
Bir eren gibi huzur bulsam o bakışlarında.
Hızır misali yetişirdin her müşkülümde, her anımda,
Nasıl öderim senin o sonsuz hakkını, ey Nihal’im…

Gözümde tütüyor seninle kurduğum o ilahi düşler,
O sessiz odalarda (kalbimde) yankılanan ulvi nefesler.
Ver de öpeyim, doya doya, ruhundaki o kudret izlerini,
Nasıl öderim senin o sonsuz hakkını, ey Nihal’im…

Sırtımda dağlar gibi kulluk yükü taşısam da azdır sana,
Cennet bile kıskanır ayak basışını bu toprağa.
Bir "aşkım" deyişin yeter, iki cihan sığmaz kalbime,
Nasıl öderim senin o sonsuz hakkını, ey Nihal’im…