Sonra...
Sonrası derin bir muhteva
Fikir sağlığımdan bi’haber zat
Gözleri, inceligiyle tezat
İnadına bağlanan kuşak;
Kuşağında Kâbil’in hasedi
Severdi kendileri hezimeti

Sonrası irice bir düş, asılsız muhtevalar
Kusurunu astığı demirden levhalar
Şirince bir dokunuş ve düştü uygarlığı
Bir köleye dönüştü, sevsede sultanlığı

Ölü bir direnişle çağ kapatmak istedi
Çağlar üstüne devrildi; yarası derinleşti
Hislerini koruyamadı kendileri
Gitgide hissizlesti; sonra iyileşti
Derken, şir - pençeye takıldı paçası
Utanması da yoktu, ah şu utanacası

Sonrası vehmî bir korku lehçesinde
Süs olamazdı korkuluk güzelim bahçesinde
Yüzünde gizli tanık; yalana başvuracak
Sildi sandığı izleri bana şahit tutacak
Utanması da yok onun, halinden utanacak

Sultan olacak kişi, sağırlar ülkesinde
Sultan olacak kadın korkar mı cüssesinden
İşgaline mâl oldubu hadsiz cüreti
Acıdım ona sonra , ödedim kefareti
Uğurlattı bana onu, bende ki efgânlığı
Bir ecelle yıkıl Sağırlar Sultanlığı