Bu gemi, bu denize fazla; yakın gitsin
Ya söndürün tüm kandilleri, yada bırakın gitsin
Dokunmayın uzaklara, perdeleri kırmayın
Yolcuya sitem edip, kervanı dağıtmayın
Bu gemi, bu denize fazla; yakın gitsin
Ya söndürün tüm kandilleri, yada bırakın gitsin

Kalkışmayın işgaline esrarını kuyuların
Su dağılsada incitmeyin Yusuf’un hatırasını
İçine iki damla yalnızlık düşen uykuların
Beklenilen bir güne bırakın mirasını

Gönlün davetine iştirak etmeyen, vefa tanır mı
İnşirah bilmeyen, elden utanır mı
Şimdi içime bir İstanbul düşmüş ki; hayret
Kalkıp fethedicem yedi tepesini, ha gayret!
Derken, nemli kirpiğime bulutlar yağmur dokur
Kırk asır uçmayan kuşlar, esaretime gökyüzü okur

Öyle bir cefanın vakfesinde , arafın tepesinde
Sundu gece siyahını, bir ömür tepsisinde
Taradım saçlarını karanlığın, ördüm örgülerini
Yasladım hira’ya ömrümün son günlerini

Son durağı bir âlemin bilinmez saatiyle
Selam ettim ölümün en sessiz firkatiyle
Şimdi, bu gemi bu denize fazla; yakın gitsin
Ya söndürün tüm kandilleri, yada bırakın gitsin
Su dağılsa da incitmeyin Yusuf’un hatırasını
Beklenilen bir güne bırakın mirasını