Muhabbet ehli bir gün, azizim
Renklerin tek kozu iken
Beyazın sağalttığı o kibirli ve kara gölgeler.

Maviden bir bulut
Sapanla vurulan yavru kuş gibi
Kolaysa gel de unut,
Diyenlerin meali
Sancılı öğünler
Aç karınlar
Açmazın endamı
Nerede kaldı sahiden de gözü toklar?

Mimlenmiş kalbe d/okunan bir şiir
Azla yetinenin bilediği onur
Ve de gurbet ehli
Göçenlerin kayıp kimliği

Miadı dolacaktır elbet yalanların
Yâdında saklı bir teselli ile avunanların
Akordu bozuk o piyano
Elham ve Nas iken Sığınağım
Nöbete kalmakla eş değermiş meğer ömür
Nutku tutulanlara verilen her öğüt

İp atlıyor imgeler
Soğuk gecenin de mimarı
Yüreğe konuşlu bir isyan
Arsızca kapışanların en büyük cezası

Hüzündür muadili semanın
Yağan rahmete sevdalı dokunaklı mizacın
Yağmurun rahmeti
Hüzünden ibaret olmalı mıydı sahiden de ömür?

Sevecen bir d/okunuş
Firarı sevginin kalbe eşlik eden o dik duruş
Semazen eteklerinde mevsimin
Kasım ise çoktan unuttu kimliğini
Hala yaz hala bahar
Kara kışın kaldı mı sahiden de ehemmiyeti

Gölgeler kapışan
Yüce Mevla’nın
Duyduğu kadar da karıncanın
Ayak sesini
Elbet vakti gelecektir çözülüşlerin
Harama ve gıybete doymak bilmeyen insanlığın
Simyası aşk ve umut
Seferi gölgesine de eşlik eder her bulut
Gün bu gün, azizim
Soytarı sözcüklerin bazen bağlandı mı da basireti
Azıcık aşım kaygısız başım
Dendiği kadar da kara gecenin sükûneti
Bir renk bir ikram bir de ikrar
Salvosu göğün
Siması günün
Delişmen rüzgârın değil
Sakin ve huzurlu bir ömrün de özlemi