Mağdurdur gök alabildiğine coşan
O solgun vaveyla
Hani iç cebine diktiğin gök gürültüsü
Kurşun asker misali bir ileri bir geri gittiğin
Koca ömür yetmedi mi?

Hezeyan yüklüdür gece
Geceleyen gece bekçisi kimliğim
Bir elimde şiir bir elimde annem
Yavuklusu göğün
Ah, içimde dinmeyen matem.

Hüzünse sırra kadem basmayan
Ağza alınmayacak hangi sözcüklerdir
Ölümü irdeleyen dipsiz bir yangın
Rotası değişmez müzmin yüreğin
Kanaviçeler misali ısrarla dizdiğin
Bir serenat misali
İçimde yaşadığım bir dünya
Dış sesin baskısıyla söze gelmeyen
Dil yarası gönül yarası olsa keşke
Razıyım da debdebeli nefretine iblisin
Yeter ki gün doğsun yürek haneme.

Eşraf dediğin kim ki?
Enkaza dönmüş bir benlikten ne mi arda kalan?
Hükümler verilirken biteviye
Nazenin rüzgârım
Meftunu düşlerin
Hayal teknem battı çoktan
Adam asmaca kimliğim
İçimde çekili o ip ve darağacı
Mezhebi geniş gölgelerden firar ettiğim.

Bir rütbe ise kader
Kederi yüklenip günbegün
Kardığım bunca hezimet
Meziyet bilinen neyse katıksız eziyet
Endamlı bir çöküşse sersem sepelek devindiğim
Salkım salkım acı içimde kıyama duran
O savruk kabrim yeryüzünde saklı yazılmamış
Mutlu hikâyem

En azından şiirlere öykündüğüm
Simyası ömrün kelaynak kuşlarının
Muhtıra verdiği bir yetim serçeyim işin aslı
Azadesi sözcüklerin
Arz-ı endam eden gün ve gece
Bir renkse asla solmayan
Anne nefesi tek içimi ısıtan
Yeter ki taş değmesin o devasa yüreğe
Bir hutbe ise içimde saklı
Bir rütbe olsa da acı
Belki bir rivayet mutluluk
Uğurlu sayımsa anne kokan hercai menekşe
Elbet denk düştüğüm her rakam ve harf
Bir tebessüm dilediğim Rabbimden…