Çift ayakla yazılmış, duygu dolu bana dolu ve temasıyla kurgusuyla vurgusuyla,harika bir şiir olmuş Hikmet hocam..
Sözün harman olduğu, gönlün seher yelinde savrulduğu vakitlerdir…
Bir sazın pas tutmuş telinden yükselen kırık bir nağme gibi, insanın içi de zamanla küllenir, zamanla susar; fakat bir el dokununca yeniden can bulur, bir nefes değince yeniden doğrulur.

Aşk, kimi zaman bir sazın iniltisinde saklıdır; kimi zaman bir gönlün yarasında. Lâkin her dem bir umut ışığı arar kendine. Seven yürek, acısını gizlemek için susar; sevilen yürek, o suskunluğun ardındaki fırtınayı duymak için bir dokunuş bekler.

İşte bu şiirde, teli paslı bir sazın yeniden dirilmek için sevgilinin elini çağırışıdır…
Kırık bir ömrün, son nefesine dek tükenmeyen sadakatidir…
Ve gönlün, en derin yerinden kopup gelen bir yakarıştır:
Bu yakarış, sevdanın hem sitemini hem rahmetini taşır. Gözyaşıyla yoğrulmuş bir ömrün, son bir bakışa, son bir nefese duyduğu hasreti anlatır.

Her dokunuş bir can, her ilgi bir diriliştir.
Gönül, sevgiyle titrer; aşk, merhametle yeşerir.
Duygu dolu mana dolu şiirinizi
tebrik ediyorum
Saygılarımla..