BEDENİN YANKISI

(Nihali Tarz’da Biyolojik Hasret)

I. TEN ARŞİVİ

Cildin pürüzsüzlüğü:
Sabun kokulu bir parşömen
Nasırlı ellerin çizdiği harita —
Her izde kaybolmuş bir öğle vakti...
"Dokunuşun, tenime kazınmış sessiz bir alfabedir."

II. NEFESİN NOTASI

Uyurken çıkardığın o ılık meltem:
Göğsünün ritmiyle şiir oldu.
Şimdi yastığımda —
Kayıp bir denizin dalga sesi saklı.

III. KALP KRONOMETRESİ

Sarılınca göğsüne yaslanan kulak:
Vurdu vurdu, bir devrim başlattı!
O atış hâlâ sol bileğimde —
Zamanı durduran bir çalar saat...

IV. GÖZ SIRRI

Kirpiklerinin gölgesi düştü yüreğime,
Gözbebeğin büyüdüğü anlar —
Karanlıkta kaybolan ay tutulması.
"Bakışın, derimde yanık bir mühür bıraktı."

V. TERİN TUZU

Tensel temasın buğusu:
Kutsal tuz, kutsal nem...
Terin tenime sinince —
Çölde bulduğum ilk su kuyusuydu.

VI. SESİN GÖÇEBELERİ

Gülerken yükselen tiz zil,
Öfkedeki gök gürültüsü,
Fısıltındaki rüzgâr hışırtısı —
Hepsi kulak kubbemde göçebe harfler.

VII. TİTREŞİMİN DEPREMİ

Kucağımda iç çekişin:
Göğsünün yükselişi bir dağ oluşumu,
Alçalışı — vadiye inen bir nehir.
"Vücudun; sessizliğe bile titreyen bir sismograf."

VIII. SAÇININ KADERİ

Ensendeki tüyler:
Karanlıkta parlayan yıldız tozu.
Kokun — çiğ düşmüş melisa yaprağı...
"Saç telin bile bir ömürlük şiirdi."

IX. PARMAK İZİNDE VATAN

Başparmağın belimde bıraktığı iz:
Sıcak bir damga.
İşaret parmağın şakaklarımdaki gezintisi —
Kayıp bir ülkenin sınır taşı...

SON İNSANİ MUCİZE

Ey sevgili!
Bedenin biyolojik bir varlık değil;
Duygusal hafızamın somutlaşmış kitabıdır.

Kokun: Sayfa kenarına düşürülmüş çiçek,
Sesin: Cilt sırtına kazınmış notalar,
Isın: Mürekkebi ısıtan mum alevi...

Şimdi anlıyorum:
Özlemek;
Teninin bende bıraktığı
Biyolojik ayak izlerine
Sessizce çömelmektir.

Çünkü vücut —
Asla unutmayan tek arşivdir."