Her gece aynı düşünceyle uyanıyorum,
Bir yük gibi omuzlarımda, sessiz ve derin.
İyi değilim, ama kimse duymuyor bunu,
Çünkü gülümsüyorum, gözlerimde saklı fırtına.
Yalnızlık, adını koyamadığım bir kelime,
Kafamın içinde yankılanan boşluklar,
Düşüncelerim zincir, beni tutsak eden,
Ve ben, susuyorum; içimde büyüyen sessizlik.

Uyku bir düş değil artık,
Sadece karanlık bir bekleyiş,
Hayattan keyif alamayan bir beden,
Ve yorgunluk, ruhuma işleyen bir yara.
Kelimeler yetersiz, duygular ağır,
Anlatmak istemiyorum, anlatamıyorum da,
Çünkü bu yükü taşıyan tek kişi benmişim gibi,
Ve ben, yorgun, kırık, suskun…

Gecenin içinde kaybolmuş bir ben var,
Adımı bile unutmuş, kendi gölgesinden korkan.
Her adımda bir yük, her nefeste bir sancı,
Ve kalbim, derin bir kuyuda çırpınan bir kuş gibi.
Dünya dönüyor ama ben sabit kaldım,
Zaman akıyor, ama ruhum donmuş, buz tutmuş.
Gözlerim boş, bakışlarım sessiz bir haykırış,
İçimde fırtına, dışımda kabuk bağlamış yara.

Yalnızlık, öyle bir hapis ki bu,
Sesini duyuramıyorsun, duyan da yok,
Anlatmak istersin, kelimeler boğar seni,
Susarsın… çünkü konuşmak daha da yıpratır.
İçimde kırık dökük düşler,
Biten umutların sessizliği var,
Ve ben, sadece bir gölge,
Kendi içinde kaybolmuş, yitip gitmiş.

Yorgunluk, ruhumun derinliklerine işliyor,
Bir çaresizlik var, tarif edilemeyen,
Ama yine de ayakta durmaya çalışıyorum,
Çünkü belki bir sabah,
Bu karanlık, biraz daha aydınlanır.
Yoruldum…
Hem bedenim, hem ruhum yorgun.
Taşımaya çalıştığım yük, artık omuzlarımı eziyor,
Ve ben…
Sadece sessiz kalıyorum,
Çünkü kelimeler bile bana yabancı.

Dünya dönüyor,
Ama ben durmuşum sanki,
Bir yerde, zamansız, mekânsız,
Kendi yalnızlığımın içinde,
Kırık bir aynayım,
Parçalanmış,
Yansımam kayıp.
Gözlerimde sönmüş bir ışık,
Kalbimde unutulmuş bir yangın,
Ve bu durum…
Bir ağırlık gibi,
Kapatıyor her nefesimi.

Artık anlatmaya gücüm yok,
Çünkü kimse duymayacak,
Çünkü bu acı,
Benimle beraber yok olacak,
Sessizce,
Kimsesizce.
Ve belki…
Böyle yorgun, böyle kırgın,
Son bir kez daha düşerken,
Kendi içine çekilen bu halimde,
Kaybolmak en büyük huzur olacak.