Taşındı bedenimden bilinmeze umutlar
Sakladı, en şen gülüşlerimi bulutlar
Karanlık gecelerin mehtabına mecburdur yıldızlar
Zihnim tıklım tıklım, karma karışık
Kaderin pençesinde bağlamış karalar

Boğuldu hayallerim,sessizliğin caglayaninda
Aktı, gürül gürül gençliğim ırmaklarda
Keskin taşlara çarparak yuvarlandı dağlardan
Parçalandı hayallerim, akıp giden zamandan

Dilim lal konusmaz, yaşadıklarım yalan
Gerçeklerim acıdır, ruhumu sızlatan
Yalnızlığım kaderdir, zihnimde sallanan
Ufuklarım karanlık koca bir duvar
Çarpa çarpa ruhumu parçalayan

Yıkılır mı üstümde gökyüzü surları?
Bir yıldız deşer mi ışığıyla yarayı?
Karanlık suskunlukla sarar tüm anları,
Bir ışık beklerim, kurtarır mı sabahı

Kilitlendi kapılar üstüme sanki zindan
Gıcırtılardan bir müzik, kulaklarımda çınlayan
Akşam yine akşam sızım sızım sızlayan
Bir ses ver ebedden, ruhumu ferahlatan

Hep mi kapalı gözlerimde perdeler,
Çekilmez mi yolumdan yığın yığın hüzünler?
Bir yol kavşağına varırda çaresiz hayaller,
Bir kapı aralağından bakar mı sevinçler?

Soluyor içimde bir bahar sabahı,
Uzakta kaybolmuş dostların ahı.
Ne bir selam var ne bir veda,
Savurur içimi garip bir hülya.

Anlatamıyorum bir giz, saklı kalem
Bu sırra eremez sayfalar, hep elem
İnci inci dizilirde sayfalara kelimeler
Bir kelam açılamaz, ruhuma saklanan giz’ler

Ozaman yine karanlıkta yaşlanır gözler
Dillenen acıdır, haykırılan türküler
Bir fısıltı nakaratına eşlik eder, kara geceler
Açılmaz kapılar, kırılmaz zincirler
Yalnızlığım ağırdır, ruhumda demirler