Ay ışığı düşerken o mahzun gecelere,
Adın nakşedeyim yüreğimden hecelere.
Sensiz geçen bir ömür, yazılsın şiirlere
Ben gögsümdeki kor gibi ateşe hasretim

Görmediğim yüzüne dokunur hayalimle,
An olur kaskatı dağlar, inler feryadımla.
Sözüm sana varmazsa kırılır kalemimle,
Ben sükûtu özleyen sukunete hasretim.

Karanlığın yüzünde bir yıldız arar gözüm,
Her bakışta sensizlik ağlatır sessiz özüm.
Ruhumda yankı olur vuslata dair sözün,
Ben vuslatı bekleyen bir özleme hasretim.

Yolun başında sen, sonunda yine sen varsın
Yıldızlar şahit olur, kandiller bana yansın
Gözlerimde yaş değil, aşkın izleri kalsın
İçimde bahar gibi bir mevsime hasretim.

Görülmemiş rüyayı hayalinle süsleyen
İsminle nefes alıp hasretine düşleyen
En son adım, son nefes, yolunda eren bilen
Bir kalbe, bir ruha, bir güler yüze hasretim.

Beni senden koparan yolları yakmak için
Adını taş gibi göğsüme taşımak için
Bir fırtına kopsa da kalbimi aşmak için
Sensiz geçen her an zulmün sesine hasretim.

Gecenin örtüsünde saklanan aşikarım
Gözlerimden dökülen, kalbimdeki baharım
Sonsuzluğa uzanan bilmediğim diyarım
Ben küllenen o yangının közüne hasretim.

Sensizliğin koynunda solmuş bir gül misali,
Her nefeste canlanır aşkın en derin hali.
Ömrümün özeti bu, bir hicranın masalı,
Ben varlığına mahkûm, yokluğuna hasretim.