Kalbinde mahşer titre, ey insan, gör ne gelir,
Bir damla can içinde nice âlem devşirilir.
Suretler aralanır, öz bulur menzilini,
Gökler, Rabbin adını anan sesle dirilir.
Sönse yıldızlar, bir müjdeyle parlar vakitler,
Sır dolu gecelerde melekçedir “âminler”.

Cebrâil soluksuzdur, emir ağır, an büyük,
Bir emanet sarkıyor, kalplerde ilâhî yük.
Her âyet bir kıyâmdır; okundukça devinir,
Bir çağdan öte çağdır, ruhlara sır verilir.
Karanlık sus pus olur, kalem başlar yazmaya,
Tevhîdinle yıkılır yüzyıllık bâtıl dünya.

Ey rahmetin dilinden düşmeyen sonsuz kelâm,
Kalbimizdedir, her asra damga vuran selâm.
Sen geçince yollardan dirilirken ölüler,
Bir ömrü aydınlatır gölgen, ey yüce İslâm.

Yitik düşlerin ardı, seninle bulur yönü,
Sensizlikle sararıp solmuştu kalb-i günü.
Söz olur, ışık olur gölgelere yürürken,
Seninle dirilirken bulur insan özünü.
Hira’nın kuytusunda yankılanan ilk nida,
Bin yıldır kalbimizde taşır hâlâ o sözü.

Nice Firavun vardı, nice Ebû Leheb’ler,
Bir çığlıkla silindi putlar, küfür hevesler.
Bir yetimin dudağından doğan o kutlu rahmet,
Taştan kalpleri eritti, sustu zalim nefesler.
Köleye ad verildi, cariyeye söz oldu,
Sözle bitti bir bir cehâletin illetleri.

Zemzemdir gözyaşımız, susarmaz gafletleri,
Şefkatle büyütürken yetim ümmet çiğleri.
Bir tebessüm sünnettir, bir selâm feth-i mübîn,
Hak’la tamamlanırsa aşkın hikmet izleri.
Secdeyle yoğrulmuşsa alnın berrak kalbleri,
Rahmetin gölgesidir, siler tüm hicretleri.

Ey rahmetin dilinden düşmeyen sonsuz kelâm,
Kalbimizdedir, her asra damga vuran selâm.
Sen geçince yollardan dirilirken ölüler,
Bir ömrü aydınlatır gölgen, ey yüce İslâm!

Ey nübüvvet güneşi, ey kutlu istikamet!
Seninle hak, seninle izzet, seninle rahmet.
Seninle can buldu hep; seninle bitti zahmet.
Bir harfle yaşanır bin ömürlük bir hikmet,
Seninle yontulmuştur taş; seninle rahmet.
Yürü ey Müslüman, izinde nurla devam et.

Sonsuzluk sahrasında izindir yol gösteren,
Adını her çağda anan, ümmettir direnen.
Aydınlık sensin, ey nur! Gecemize güneşsin,
Kalbimiz sana meftun, sen kalbe düşen eşsin.
Gel ey kutlu hatıra, çağları yakan sesin,
Dönsün yine cihana, özlemle her nefesin.

Söz sensin, iz sensin, vuslatsın karanlığa,
Her düşüşte kaldıran bir merhamet susuzluğa.
Bir gülüşünle çözer zinciri insanlığın,
Seninle doğar sabah, seninle susar dağlar.
Seninle döner zaman, seninle diner yara,
Ey rahmetin yücesi, sensin ebedî dua.