Ne vakit çekilsem içime doğru,
Sessizce çökerken akşamın nuru,
Bir ezan nidası, bir gönül koru...
Kabulleniş denen karar, yürektedir.

İnandım yazıya, sustum şikâyet,
Ömrüme çizilmiş kaderle ayet.
Bir secdeye sinmiş sabır ve gayret —
Boynumda ne varsa, hesap ahiretdedir.

Her şey geçer, kalır bir sonsuzlukta.
Ne gam, ne serzeniş, ne kin ufukta...
Kavuşmak umudum, en son durakta;
Ne varsa götüren kervan, dünyadadır.

Bir yük değil bu; alın yazısıdır.
Düştükçe insan, yangını yürektedir.
Ne eksik, ne fazla — nasılsa tastamamdır.
Razıyım; ne varsa, vicdan yürektedir.

Geceler yorganı, yalnızlık serin...
Bir yanım çocuktur, bir yanım derin.
Kimseyle bölünmez içimde yerin.
Silinse de izler — çizgiler yüzümdedir.

Vazgeçtim sesinden, yüzünden, dizenden.
Ne kaldı tutacak elde denizden?
Bir ömür sustum da, anladım bizden
Geride kalan tek yer, gönüldedir.

Alın yazısıysa, "Yandım!" diyemem.
Kabul ettim; yürürüm, geriye dönemem.
Ne zorsa, ne yıksa — şikâyet edemem.
Zincirse, kilitse... anahtarı elimdedir.

Ne umman taşırsa, ne dağ eğilir;
Bir kalp ki susmuştur — sabırla dirilir.
Ne gamla bozulur, ne sözle silinir.
Adımla yürüyen nesil: yürektedir

Gözümde büyürken dünya denen yük,
Bazen bir secdedir, bazen de bir umut.
Ben çöktüm; yerime dikilsin bir kök.
Toprağa can veren var’ım: ruhumdadır

Kabul ettim, yazgı ne getirirse.
Gölge de sevdaya şahit olursa...
Bir gün, bana düşen yokuş biterse —
İnşirahla doğan nur, secdededir.