Çatlarken ömrümün en dipteki serencâmı,
Sancılı hatıranın çöker sessiz ikrâmı.
Söze düşer mazinin pas tutmuş ihtişamı,
Söylenmemiş yeminle biter yine bir keşke.

Zamanın soğuk yüzü sürülürken alnıma,
Küllenen hatıralar çökerdi avucuma.
Bir umut belirirdi sessizlik kıyısında,
Dokunmadan çekilir, kırılırdı bir keşke.

Bir ney tınlar içimde kadîm bir dergâh gibi,
Sürünür vaktin şerhi ezginin ah’ı gibi.
Ne vakit kalksam çöker yazgımın vahı gibi,
Akıbet eşiğinde tüter yine bir keşke.

Görünmez izler bırakır gidende yıllarım,
Her çizgide saklıdır söylenmemiş sırlarım.
Bir akşam iner gönlüme kederden bir gölge,
Açar yine kalbimde unuttuğum bir keşke.

Bir gün de biter elbet bu çalkantılı devran,
Kalbimde saklı kalan son bir nefese uzan.
Gelirse beklediğim, çözülecek tüm sırlar;
Gelmezse kader yine hüzne yazar bir keşke

Zemheri çöker gönlüm, üşür vakit hederden,
Sağılır bütün yaralar susmuş bir nefesten.
Bir ışık dokunurdu yaşadığım kaderden,
Tüter, sonra sönüp, kalırdı yine bir keşke.

Mürekkep dökülürken gönlümün defterine,
Sahipsiz dua kalır talihin siperine.
Kırılmış kelâm değer vicdanın seherine,
Sükûtun koynunda uyur, uyanmaz bir keşke.