İçim yalnız, dışım yalnız.
Gönlüm deniz, ellerim havuz.
Bir serçe dalda habersiz öterken,
Sesler hicaplı, şarkılar mahpus.


Niyazım belli, senden âlâsı yok.
Gözler elemli, kömürden karası yok.
Pürmelâl oldum, prangaları çöz artık.
Âhenler nemli, benden paslısı yok.

Velkelam desem, kızar mısın?
Selamı bilmeden, yaşar mısın?
Nefes alıp vermek var ediyorsa seni,
Nefesini vermeden, kaçar mısın?

Huluskâr olduğunu biliyorum, inanıyorum.
Saflık ve paklık aynı şey, görmek istiyorum.
Mazi olmayınca, gelecek olan nedir ki?
Cefâpişe olmana rağmen, seni arzu ediyorum.

Hasbelkader bile karşılaşsak, yeterdi bana.
Bir tarafın bana, diğer yanın kalmış Yaradan’a.
Ben kendi tarafımı affediyorum zaten lakin,
Artık acımaya başlıyorum, Yaradan’a kalanlara.

Nobran mı gördün beni, sanki gupseymiş gibi.
Aysar olduğun aşikar, sanki mehtaptanmış gibi.
Şiirin hâsılı olmaz, kızma bana artık.
Sana şiir yazıyorum, sanki müsavatmışız gibi.

Cânmânamsın sen benim, bilemezsin ki.
Balat yokuşları iyi bilir, gözlerine şiirlerimi.
Sitâyişlerin konusu sendin, sen olacaksın.
İcazlarım hep seni anlatır, senin benliğini.

Râyihan başımı döndürür, yönümü şaşırtır.
İlanım aşkı altüst eder, gönülleri kaçırtır.
Muâşakaya nail olamadık, ne yapalım?
Dildâde olan seni sever, ukdeyi kaldırır.

Muhteriz olmamı istiyorsun, gâyeni anlıyorum.
Münzevi korkuları seviyor, tecerrütü istiyorum.
Gözlerin fikrimi değiştirene kadar böyleydi lakin,
Mehlikâ olduğunu biliyor, ellerinde yaşıyorum.

Temâşâ ne demek, kime denir ki?
Bir cahil, bir arifi hiç yener mi ki?
Tecahülarifi seninle öğrendim.
Nâzende olmayan, sevilir mi ki?

Selika olduğum rivayet ediliyor, sayende.
Mütemadiyen de devam edecek, gözlerinde.
Bir aleme yalnız indim, seni daha çok özledim.
Bu saçlar böyle mi kokar, revnaklı nehrinde.

Daima nedâmet olacağım, bu şiirler iğrenç.
Yanında tefrit kaldım, ağdalı sözler gülünç.
Sayende hevâ sahibi oldum, nefsimle savaştım.
Nihayet mücrim oldum, ahiretim ürkünç.