Dalgaların üstünde yüzen toz tanesini bilir misin?
Vakitsizce savrulur enginlerin bucaksız yüzünde.
O toz tanesinin feryadını karşılıksız sever misin?
Benim aciz farkım sözde değil, haletiruhiyede.

Bu feryadı hissetmek istiyor muyum sence?
Ben de insanım, hiç acımaz mısın?
İnsan eşref olur belki, feryatları sevince.
Ben de insanım, hiç yanamaz mıyım?

Yanmayı istemek bir meziyettir kâinatta.
Bucakları bilmek istemez misin sen?
Yanmak acıyı doğurur aciz fikriyatta.
Fikirleri görmek istemez misin sen?

Bitti artık, ruhumun kraterinde çiçek bitmez.
Bitmeyen acılarda var sanki bir keramet.
İnanamam,aksine ruh parçam el vermez.
Aklımın bentlerinde başlamakta bir kıyamet.

Aklın köşelerinde gezmekten korkarsın sen.
Bu yüzden mukayese olamazsın yanımda.
Aklı aştım, öncesini görmek isterim ben.
Bu yüzden deli oldum yedi cihanda.

Yedi cihan kesmez, hayali de getirin karşıma.
Zira başlayacak sonsuz savaşın soğuk sesi.
Hayalde iblis görünmez, cehennemi alırım yanıma.
Zira sözlerin anlamında görünüyor ateş seli.

Delirince değiştim değil mi? Artık sakallarım çıkıyor.
Yanılmışım, büyümek akıldan ibaret değilmiş.
Aklımda başladı uçsuz savaş, ruhumda son buluyor.
Yanılmışım, savaş ölmekten ibaret değilmiş.

Başımdaki ağrı geçmiyor zaten, geçmeyecek.
Gözlerimin perdesinde dolaşır kahverengilik.
Beynim donuyor artık, ruhumda başlıyor gelecek.
Acı perdeden inmeye başlar kahverengilik.

Her şeyde olmak önemli değil, huzur verir bana.
Aklımdaki kördüğüm bir müddet daha çözülmeyecek.
Şu hayata bir bak, mesaj sanki yaradana.
Tanrı beni lanetledi. Sonunda kıvranmamı izleyecek.