KADERİ İNKAR

(Nihal’im ve Kaderin Dansı)

I. KADER ÖPÜCÜĞÜ

Nihal’im,
Amor Fati dediğin;
Kaderini sevmek, yazgını kabullenmek.
Acının gülüşü,
Yaranın tuzu,
Ve yağmurun gözlerinden düşen inci…
Olanı olduğu gibi kuşanmaktır.
Kader;
Senin saçlarında savrulan rüzgâr,
Ve ansızın açılan kapıların elidir.

II. KAÇIŞIN ATEŞİ

İsyandır Nihal’im,
Kaderden kaçışın!
Yüreğinde fırtınalar koparan,
Zamana küfreden yumruk…
“Niçin ben?” diye sorar geceye ruhun.
Oysa bilirsin:
Kaçtıkça büyür acı,
Sırt döndükçe kovalayan gölgen çoğalır.

III. İSYANIN SEMAHI

Nihal’im,
İsyan da bir duadır aslında —
Yakıcı, haysiyetli, insanî…
“Kabul etmiyorum!” deyişin,
Varoluşun yükünü taşımaya cesaretin.
Ama unutma:
Amor Fati’siz isyan,
Kör bir bıçak gibi yaralar teni.

IV. İÇİNDEKİ DENİZ

Nihal’im,
Amor Fati;
İçindeki okyanusa dalıp,
Kendi incilerini toplamak…
İsyan ise;
Kıyıya vuran dalgaları
Kumdan kalelerle durdurmaya çalışmak…
Hangisi sana yakışır, Nihal’im?

V. KADERİN GİZEMİ

Nihal’im,
Kader;
Senin balkonda içtiğin çayın buğusu,
Sokakta rastladığın çocuğun gülüşü,
Gece yarısı kalbine düşen sızı…
Amor Fati;
O sızıyı ilahi bir nakış gibi
Ruhuna işlemendir, Nihal’im.

(Amor Fati = Kaderini sevmek, yazgını kabullenmek anlamına gelir.)