Aramız düzelir diye,
Kırılan gururumu unuttum,
İlk kez senin için dimdik durmadım,
Yere düştüm, kaldım,
Ama olmadı,
Yetemedim sana.

Gözlerimde saklı umutlar,
Yoruldu, soldu her bir tebessüm,
Çabaladım, yandım,
Kendimden geçtim,
Senin ellerin kadar uzanamadım,
Yetemedim sana.

Kalbimde gömülü hüzünler var,
Döndüm dönüştüm, kendimi yitirdim,
Ama sen, yine de uzak,
Yine de yitik,
Benim için yetersiz kaldın,
Yine de yetemedim sana.

Her sabah yeni bir yara açtı,
Her gece daha derin bir karanlık sardı,
Kendimi parçalar içinde aradım,
Kendimden kaçtım, yine de bulamadım.

Senin hayalinle yaşadım,
Sessiz çığlıklarımı duyuramadım,
Gururum paramparça,
Ama yine de vazgeçemedim,
Yine de yetemedim sana.

Yolun sonunda yalnızlık beklerken,
Ben hala seni bekledim,
Kaybettiklerimin hesabını tutarken,
Bir ben vardı,
Yeter ki sen anla,
Ama yetemedim sana.

Düşerken elimden tutacak biri olmadı,
Yalnızlığım kucakladı beni,
Her adımda kırıldım, her nefeste sustum,
Sana yetemeyen ben,
Kendime bile yetemedim.

Sevdan ağır bir yük oldu omzumda,
Taşıdım, yıprandım, yandım,
Ama senin yanında olmak istedim hep,
Kendimi unuttum,
Seni yaşadım,
Yetemedim sana.

Şimdi geriye sadece bir hüsran kaldı,
Bir yürek ki hâlâ seni özlüyor,
Belki de biz hiç aynı yolda yürümemiştik,
Ama ben yine de denedim,
İnan ki,
Yetemedim sana.

Yollarımız ayrı düştü bu gece,
Sessiz bir vedayla koptu her bağ,
Gözlerimde yaşlar, yüreğimde sızı,
Çabaladım, sevdim,
Ama yetemedim sana.

Belki de sevmek bu kadar zor,
Belki de bazen kaybetmek gerek,
Kendi kendime sustuğum anlarda,
Anladım ki,
Bazen en derin acı,
Yeterince sevmemek değil,
Yeterince kalamamakmış yanında.

Vedayla kapandı bu hikaye,
Kırık bir kalple, eksik bir umutla,
Ben yine de seni sevdim,
Ama yetemedim sana.

Yıllar geçse de izlerin silinmez,
Her adımda seni arar ellerim,
Bir yangın var içimde sönmeyen,
Adınla titrer gece ve gündüz.

Kendimi savunmaya çalıştım,
Ama sevda en büyük zayıflıktı,
Yıkıldım, kırıldım, yeniden kuruldum,
Ama yine de yetemedim sana.

Belki de ben eksiktim, belki de sen,
Belki de zaman doğru değildi,
Ama bu kalp, her haline katlandı,
Sevgiyle yandı, ama yine de yetmedi sana

Her gece düşündüm,
Nerede kaybettik yolu,
Biraz ben eksik kaldım mı,
Yoksa sen mi uzaklaştın yavaş yavaş?

Biriktirdiğimiz anılar ağır yük,
Bazen taşımak zor, bazen yıkılmak,
Ama sevgiyle savaştım,
Tükenene dek direndim,
Ama yine de yetemedim sana.

Yaralı kalbim, sessiz bir feryat,
Göğsümde sıkışan binlerce kelime,
Belki de en büyük acı,
Birini sevmek ama yeterince yakın olamamak.

Son bir kez baktım ardıma,
Kırık hayallerle dolu o yola,
Belki de hiç başaramadık,
Sevmekle kalmak arasında kaldık.

Kendimi affettim, seni de anladım,
Çünkü bazen sevgi, sadece vedadır,
Ben yine de sevdim,
Ama yetemedim sana.