Başlarken bitermiş ömür vadesi.
Ben her ayrılığa yıkım diyorum.
Kesilir gün gelir cılız nefesi.
Ömür dediğine yasım diyorum.
Ayrılık vaktine Kasım diyorum.

Gözler görmez gönül de kor kalırmış.
Vade dolduğunda ölüm alırmış.
Baharlarda açan güller solarmış.
Kırılan kol kanat dalım diyorum.
Ayrılık vaktine Kasım diyorum.

İçimde fırtına, dışımsa durgun.
Dünüm hep dumanlı, yarınım koygun.
Betim benzim bir hoş rengi yok solgun.
Nerde yürek Od’um Har’ım diyorum.
Ayrılık vaktine Kasım diyorum.

Yolcusuz yollarda daim beklenir.
Gidenin ardına sene eklenir.
Sabırlar sınanır daim pek’lenir.
Yutsan yutulmuyor hazım diyorum
Ayrılık vaktine Kasım diyorum.

Bir yanın üşür de bir yanın yanar.
Keder yazısı da gün gelir donar.
Hayat işte böyle herkesi sınar.
Uğramaz yanına hısım diyorum.
Ayrılık vaktine Kasım diyorum.

Dökülen her yaprak meçhule düşer.
Ömür hamdır yanar sonunda pişer.
Bunu anlamıyor biçare beşer.
Gidiyor Bedir’le, Asım diyorum.
Ayrılık vaktine Kasım diyorum.

Hayat payı biter eksilir rızkı.
Soyulur bedenden et deri kavkı.
Bir nefeslik ömür yalandır şavkı
Yalan dünya mala kısım diyorum.
Ayrılık vaktine Kasım diyorum.

Ses seda duyulmaz sağırdır sağır.
Çığlıkların kalır nafile bağır.
Rabbine dönerde kul ağır ağır.
İnsanı kamilde Has’ım diyorum.
Ayrılık vaktine Kasım diyorum.

Yıldızlar sönerken fener misali.
Giden yıkılıyor çınar misali.
Günahlar arınsın pınar misali.
Dökülsün dünyada pasım diyorum.
Ayrılık vaktine Kasım diyorum

Kavk: Kabuk
Şavk :Işık