0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
26
Okunma
Balım Pervazda, Ben Pişmanlıkta
Balım yine pervaza çıkmış,
Gökyüzüne bakıp bir şeyler mırlıyor.
Dolap tepesinden dünyaya hükmederken,
Ben, yerin dibine geçiyorum.
O koca gözleriyle “miyav” deyip geçer,
Benim bin cümlem affa yetmez.
Sen uykusuzken sabaha kadar,
Ben sesimi susturamadım içimdeki zararsız telaştan.
Balım haklı:
Bazen sadece sessizce durmalı insan,
Bir pencere kadar uzak,
Bir perde kadar nazik olmalı.
Ben bunu geç fark ettim,
Ama içtenliğimi al, öfkene değmesin.
Senin huzurun,
Benim duygumdan kıymetli.
