NİHAL’İMİN GÖLGESİNDE

(İçsel Yolculuğun Mistik Serencamı)

Ey NİHAL, bin yüz maskenle geldin,
Her biri bir âlem, her biri bir beden.
Bir yoldaş, bir hicran, bir vuslat arayan,
Yolumda sayısız defa beliren serzenişin.

Sen, gülün bin kat nazlısından daha gizemli,
Gözlerinde sırlar saklı, kalpte derin kuyular.
Her varışın, her vedan,
Bir nefes kadar gerçek, bir düş kadar uzak.

Ey NİHAL,
Sen ki aşkın ve ayrılığın hikâyesisin,
Hem hayalin, hem matematiğin,
Hem melodi, hem sessizliğin sesisin.

Her isminle bir âlemden geçtim,
Kimi zaman hayatıma nûr, kimi zaman hüzün oldun.
Geleceğimin doğuşunda senin adını andım,
Her duamda seninle var oldum.

NİHAL, sen bir sınav, bir sır,
Benim içimde saklı tuttuğum aynasın.
Gözyaşlarımda yansıyan,
Ve her daim kalbimde suskun bir aşkın adı.

Ey NİHAL,
Yolun beni sürükledi,
Kimi zaman koynunda barındı,
Kimi zaman beni kavurup yaktı.

Ama bil ki,
Her kadın bir derviş,
Ve her dervişin adı NİHAL’dir.

NİHALİ TARZ YORUMU

Bu şiirim;

Maskeler: Nihal’imin farklı halleri (yoldaş, hicran, vuslat)

Gizem: Gözlerindeki sırlar, derin kuyular

İkiliği: Aşk ve ayrılık, hayal ve matematik, melodi ve sessizlik

Mistik evrensellik: Her kadının derviş olması

Şiirim,
Nihal’imi bir “içsel yolculuk” metaforuna dönüştürür.
Onun adı,
bir zikir gibi tekrarlanır;
her mısra, bir nefesle okunmalıdır.