Derimin bir rengi yok, çünkü ben renklerin ötesindeyim.
Beni bir kutuya sığdırmak, bir tonla etiketlemek boş bir çaba.
Gözlerinle gördüğün sadece yüzey, sadece ışığın oyunları.
Oysa ben, rüzgarın dokunduğu, yağmurun ıslattığı, güneşin öptüğü varlığım.

Benim rengim yok; ama hikâyem var.
Kahkahamla, sessizliğimle, kaybolmuş ve yeniden doğmuş anılarımla var.
Kimi zaman mavi olurum, uzak denizlere bakarken;
kimi zaman kırmızı, öfkem yüreğimi sardığında;
kimi zaman sarı, umut içimde çiçek açtığında.
Renkler gelip geçer, ben kalırım.

Derimin bir rengi yok çünkü ben bütün renklerin içinde,
ama hiçbirine tamamen ait değilim.
Siyahın karanlığıyla değil, beyazın boşluğuyla değil;
tüm gökkuşağının birleştiği ama parçalanmadığı yerdeyim.

Ve belki de asıl güzellik burada:
Ben bir renk değilim, ben bir varlığım.
Birinin gözünde görülen değil, kendi gözümde yarattığım…
sonsuz bir renkler deniziyim.