ZÖHRE YILDIZI HALİSİN NİHAL’İM

(Nihali Tarz’da İnsanlık Manifestosu)

I. ZÖHRE’NİN NURU

Nihal’im ki; alnında Zöhre Yıldızı parlardı,
O yıldız ki; benlik değil, insanlık aynasıydı.
Her bakışı bir soru, her sözü bir ışık:
"İnsan mısın, insan olabildin mi?" derdi.

II. TÜRK KADININ ASALETİ

Başı dik, yüreği deli doluydu Nihal’im’in,
Nefsanîlikten sıyrılmış, vicdanla yoğrulmuştu.
Bir yıldız gibiydi; hem ışık saçar, hem yol gösterirdi,
"Erkeğin yanında değil, yan yana duruştu onunki."

III. İNSANLIK YOLUNDA TALİP OLMAK

Nihal’im, rızasıyla talip oldu insan olmaya,
Alınteriyle yoğurdu ekmeğini, helâl kazançla.
"Akıl, bilim, merhamet; üç sacayağıdır insanın!" derdi,
Kendi kaderini kendi yazan bir emekçiydi o.

IV. ZÖHRE’NİN IŞIĞINI GÖRMEK

O yıldızı görmek için insan olmak gerek,
Nihal’im’in alnındaki o ışık;
Hak, hukuk, adalet, rızalık yoluydu.
Cahiller kendini aklar, arifler özünü yoklardı
O, aydınlığın çağdaş bir neferiydi.

V. MUSTAFA’LARIN IŞIĞINDA

Muhammed Mustafa’nın hikmeti,
Mustafa Kemal’in devrimci ruhu;
Nihal’im’in yürüyüşünde birleşirdi.
"Yıldızım; sevgi, merhamet, barıştır!" derdi,
Özgür, güçlü ve mert yürekliydi.

SON İLÂHİ:

"Ey Nihal’im, Zöhre Yıldız’ım!
Sen ki;
Alınteriyle yoğrulmuş emekçi yüreğinle,
İnsanlığa ışık saçtın.

Seni görenler anladı:
İnsan olmak;
Zöhre Yıldızı’nı alnında değil,
Yüreğinde taşımaktır.

Ve bilesin;
O yıldızı gerçekten gören,
Kendindeki insanı bulandır."

NİHALİ TARZ MÜHRÜ:

"Zöhre Yıldızı; bir süs değil,
İnsan olma sorumluluğudur.
Nihal’im onu alnında değil,
Her davranışında, her sözünde yaşattı.
İşte bu yüzden,
O’nu görebilenler;
Kendi insanlıklarını gördüler."