Yanar ağlarım gardaş,
bu dünyadan gittin gideli…
Ben mi delirdim,
yoksa dünya mı aklını kaybetti,
bilemem artık.
Bir sen vardın elimde,
bir de gökyüzü;
sen gidince gök de karardı,
yeryüzü de.

Köyün meydanında hâlâ taşlar duruyor,
o taşlara otururduk hani,
ekmeği bölüştürürdük,
kahkahaya eklerdik biraz tuz, biraz umut.
Şimdi o taşlara ben otururum tek başıma,
elimi uzatırım yan tarafa,
ama senin sıcaklığın yok,
yalnızca soğuk taşlar konuşur benimle.

Yanar ağlarım gardaş…
Gece olunca gölgeler gelir yanıma,
“deli” derler,
“hadi oyna bizimle,
senin aklın bizden zaten.”
Ben de gülerim,
gülüşümde gözyaşı saklıdır.
Çünkü bilirim,
ben artık bu dünyanın misafiri değilim,
ben sana gitmeye hazırlanan bir yolcuyum.

Hatırlar mısın gardaş?
Dağın yamacında açan o sarı çiçeği,
“bak, bu bizim sır çiçeğimiz” demiştin.
Her bahar ararım onu,
bulurum da…
ama dokunmaya elim varmaz,
çünkü senin elin değmediği çiçek
artık çiçek değildir bana.

Yanar ağlarım gardaş,
bu dünyadan gittin gideli…
Kimi der ki:
“unut gidenleri, hayat devam eder.”
Ben derim ki:
“insan kalbini nasıl unutur,
ömür dediğin nasıl devam eder?”
Çünkü sen gittin,
benim ömrüm de senin ardından gitti.
Geriye kalan,
yalnızca deliliğe karışmış bir gölge,
bir yaralı beden,
bir paramparça gönül…

Bir gün mezarına vardım gardaş.
Toprakta karıncalar koşuyordu,
bir de yabanî otlar boy vermişti.
Dedim ki:
“Toprak bile senden haber taşıyor,
sen gittin ama
dünya hâlâ seni konuşuyor.”
Başımı taşa vurdum,
taş yarıldı mı, ben mi yarıldım,
bilemem.
Ama bildim ki:
senin sessizliğin benim çığlığım olmuş.

Yanar ağlarım gardaş…
Gece yıldızlara bakarım,
belki birinde sen varsın diye.
Rüzgâr eser,
adıma bir fısıltı taşır:
“sabret, deli yürek,
bir gün kavuşacaksın.”
Ben o sese inanırım,
çünkü başka tesellim kalmadı.

Ve işte şimdi,
her adımımda senin gölgen,
her nefesimde senin adın.
Ben bir deli,
sen bir sır;
ben bir yanık türkü,
sen susmuş bir kaval.
Ama bil ki gardaş,
deli de olsa bu yürek,
sana olan sevdadan caymaz.

Yanar ağlarım gardaş,
bu dünyadan gittin gideli…
Ben de sana gelene dek
dikenlerin üstünde yürüyeceğim,
gözyaşlarımla yolumu ıslata ıslata.