Hiçbir kelâm kâfi gelmedi..
Sadece bir geceydi ki,
Sükûtun içinden adın geçti,
Hem de bir nâmeçhul vecd ile.

Ne bir sedan işitildi,
Ne bir gölgen düştü zamâneye..
Lakin kalbim
Bir gülü koklar gibi durdu ansızın.

Bilmeden intizar eyledim seni,
Anlamadan hasretle meyil verdim.
Ve her isimsiz duada
Senin hayalin gezdi gönül ufkumda.

Çölde bir gece,
Rüzgar kumlara naz ederken,
Ben sana hiçbir şey demeden
Her şeyi söyledim kalbimin lisanıyla..
Ama sen hissetmedin
Ya da hissettin de sükûtun bağrına yattın
Sessizce...
Sessizliğin,senin kadar nezih idi.
Ve ben, o sessizliğe sevdalandım en
ziyade..
Kim bilir,belki de..?

Gelmedin..
Fakat ben, gidişine dahi hayran kaldım
İnce,zarif,sessiz ve unutulmaz
Rüveyda gibi...


Vesselam,kelâmımızın susmaması duasıyla,
Gönlümüz aşk,günümüz meşk ola..
Sözümüz hikmet,özümüz rahmet ola..
Dostluğumuz bâki,muhabbetimiz hakîk ola.
Kalbimiz nur,hâlimiz huzur ola..
Selâmet ola her bi cânâ..