Bugün yürürken fark ettim,
şu eskimiş kaldırımlar
sanki daha yeni döşenmiş gibiydi…
Yoksa ben miydim yeni olan?
Ne zamandır bu taşlar
ayağıma bu kadar yumuşak gelmiyordu.
Dönüp sordum kendime
Bir insan bir sokağı nasıl böyle sever?


Şu duvara sinmiş rutubet kokusu bile
bugün güzel geldi…
Rutubet güzel olur mu?
Olmaz.
Ama sen olunca oldu işte
Bir insan, kokuların bile iç sesi olur mu?
Olurmuş.
Benimki oldun.

Az önce oturdum bir banka,
gölgesi yamuktu,
hep öyleydi belki de,
ama bugün bana sanki
bir sır fısıldıyormuş gibi geldi.
Yoruldun mu? dedi içimden biri.
Evet, dedim.

Şu köşedeki çay ocağı var ya,
her gün önünden geçer giderdim,
bir kere bile içeri bakmazdım.
Bugün baktım.
Yetmedi, oturdum.
Bir çay söyledim.
Buhar gözlüğümü buğuladı
ama nedense içimi açtı.
Bir yüz belirdi bardakta.
Senin mi?
Benim mi?
Yoksa beynimin bana oynadığı bir oyun mu?
Hiçbirini bilmiyorum…
Bildiğim şey
Ben ben değilim...

Şu sokak lambası
hep turuncu yanar sanırdım,
meğer içinde ince bir mavi titreşim varmış.
Bugün gördüm.
Nasıl görmedim bunca zamandır?
Görmedim çünkü gerek yoktu.
Gerek senle doğdu.
Sen gelince anlam buldu.

Kendi kendime söylendim
Bu kadar değişmek normal mi?
Cevap gelmedi.

Bir zamandır fark eder oldum
pencere pervazındaki örümcek ağını,
asfalta düşen su birikintisindeki hilâli,
bir çocuğun koşarken çıkardığı rüzgârı…
Deli miyim ben?
Sıradan şeyleri bile şiir sanır oldum.
Yok yok, deli değilim.
Aşık mıyım..?
Bunu söylediğim için
çok görmeyin…

Bir ses duydum az önce,
ne senin sesin
ne de dünyanın
ama ikisini birbirine karıştırdım.
Seslerin bile gölgesi olurmuş,
senin gölgen de aklıma düştü.
Ben de düştüm tabii,
kalbimin içine.

Soruyorum kendime
Bu hâl nereye gider?
Biter mi?
Durulur mu?
Kapanır mı bu taşkınlık?
Cevap basit aslında
Sen geçersen durulur,
sen gülersen tamam olur,

Ve ben,
Anladım
Her gün geçtiğim sokak
bugün başka koktuysa,
bu ben değilim…
Bu sensin.
Ben sadece
sana benzeyen dünyaya
gecikmeli bir hayranlık duyuyorum.

Sen geldin.
Gelmedin aslında…
Ben seni düşündüm,
düşündüğüm için geldin.
Ben uyandım,
dünya da benimle uyandı.

Aşıkmışım.
Öyle dedi sokaklar
Oldu bitti.
Kabul ediyorum.
Çok görmeyin…
Ne olur çok görmeyin…
Deli değilim,
vallahi değilim.
Ben sadece
aklını düşüren bir kalbin
elden düşüşünü yaşıyorum.

Aşk işte...