Bu sokaklar..
Hani herkesin adımladığı değil,
yalnızca kalbiyle yürüyenlerin bildiği dar,
taşlı yollardır.
Hüznü bile edep içinde susar burada,sevda ise şarkı söylemez,yalnızca içli bir bakış gibi geçer gözlerimizin içinden

Bir konağın gölgeliğinde yürürüz,
penceresinden sarkan işlemeli tül perde
usulca kıpırdar..
Sanki biri yıllardır bekliyormuş gibi.
Ama ne el eder, ne seslenir..Çünkü bu sokakta sevda, bağırmaz...
Bekler...
Bir köşe başında,önünden geçtiğimiz çeşmeye isim kazınmış:
"Sabırla gelen selâmettir."
Belki de bir aşık,sadece o isme bakarak yıllarca geçmiştir buradan,her seferinde susup dua etmiştir,görünmeyen bir yâre kavuşur gibi..

Sokağın ilerisinde,bir eski hanın taş duvarında asılı duran bir kandil.
Geceleri yanan değil,yâd edilen bir aşkın nişânesi.Kimi aşklar vardır ki,
ışık vermez de, iz bırakır.

Ve sen ey gönül..
Adımlarını dikkatle at,
zira bu sokaklarda bir zamanlar,
bir çift hayal bastı...
Gölgesi hâlâ duvarda durur,kalbinde hâlâ iz bırakır.

Sonra sevda sokakları biter.
Ama bitişi, vuslat değil, veda gibidir.
Der ki bu sokak:
Gelirsin yine, bilirim.
Zira kalbinin yolu buralarda kaldı.

Kalbiniz meşk ile nurlansın,
gönlünüz duâ ile dolsun
her uyku bir secdeye yakın,
her rüya bir niyaza misâl ola..

Geceniz rahmetle mühürlensin,
mukaddes bir uykunun eşiğinde
yâr-ı Hak ile buluşasınız.
Vesselâm ey zarif gönül...
Gecenin yâreni,
Kelâmın sâhibi,
Duanın misafiri olunuz...