Bu ne garip vuslat, bu ne garip firar,
Kendimden kaçmışım, elimde sadece bir nazar.
Evvelki ben, artık yitik bir rüya, o insan yok,
Bir gölgem kaldı, adımı bile sormaz yol.

Kapımı çalsam;
İçerden benden bir ben çıkar mı?
Gözlerimde yabancı bir rüya,
Ellerimde yarım kalmış bir anı.
Kendimi ararken kahırla eriyorum,
O kendimi görmek için bir ömür seriyorum.

Bu aşk-ı sevda, dilden dile bir menfa imiş,
Ne bir dert, ne bir keder, ne bir gam yâr imiş.
Bir heves, bir hayal
Yalan imiş bu sevda, bu gönül, bu yâr,
Benden çaldığın o ben, bir hatıra imiş,
İşte çaldığın o ben, helal değildir, haramdır.

Ey sevmeyenim;
İşte bu sana son kelamım, son hitabımdır,
Düne dair ne varsa,
Hazan yaprağına yazılmış bir kitaptır.
Onu sen oku, sen yaz, sen nakşet;
Benim kederim, hüznüm, derdim de,
Helal değildir, haramdır.