Ebediyete Gidenlerin Ardından

Bir gün ansızın çalar kapıyı ayrılık,
Hüzün çöker yüreğe, susar her soluk,
Bir garip yangın gibi küllenmez yokluk,
Sessizlik yankılanır gidenlerin ardından.

El uzanır vedaya, titrer boşlukta,
Gözler donar, bakakalır hatırada,
Birer birer düşer hatıralar yaprak yaprak,
Bir mevsim solar, bir ömür susar gidenlerin ardından.

Gözyaşı dökülür dilimden söze,
Sızlar içimde hüzün, kanar gece,
Kırılır sevdaların o narin hecesi,
Bir matem büyür suskun gidenlerin ardından.

Ne yâr kalır, ne dost, ne sıcak bir el,
Soğur sokaklar, donar yürekteki sel,
Bir çığlık düşer duvarlara ince ince,
Kimsesizlik çalar kapıyı gidenlerin ardından.

Paylaşılan anılar kanar bir yara,
Adını kazır kalbime, ince ince yakar,
Kokusu kalır yastıkta, saçında bir tel,
Bir ömür özlemle ağlarım gidenlerin ardından.

Ne zaman yetti vuslata, ne kaderin adaleti,
Ne bir dua yetişir, ne bir niyazın himmeti,
Kavuşmak hayal olur, düşer geceye kederi,
Bir dua gibi yükselir ahlar gidenlerin ardından.

Bir yürek dolusu sitem, suskun bakışlarda,
Bir yetim kalır umut, düşer sokaklarda,
Ne bir teselli kalır, ne bir merhem yarada,
Bir yangın büyür içimde gidenlerin ardından.

Ne kibir, ne gurur kaldı, toprakla yoğruldum,
Ne umut, ne sevinç, hep hasretle yoğruldum,
Bir can değil, ömrümü uğruna boğdum,
Bir ömür gözyaşı döktüm gidenlerin ardından.

Bir gün belki vuslat olur, belki de hiç,
Belki bir mezar taşı, belki bir dua iç,
Belki de bir dua kalır geriye sessiz,
Bir fatiha üflerim gidenlerin ardından.

Bir ömür hasretle doldu, bir ömür hüzün,
Bir ömür yandı içimde, dert, keder, hüzün,
Ne vuslat, ne teselli bulamadım ne dün ne bugün,
Bir başıma kaldım, özlemle gidenlerin ardından.