MEZARLIKTA AYI VAR

Mezarlığın demir kapısı açık kalmış yine,
Ayıcık girmiş içeri — sözü bırak gülmene.
Korkayım mı, üzüleyim mi, yoksa bak haline,
Dert mi arar, sohbet mi? Vardır onun bir amacı…

Belki canı sıkıldı, belki geldi dolaşmaya,
Belki ibret almaya, belki mezar dolaşmaya.
Ölüm kadar hakikat ner’de ona ulaşmaya,
Ayı bile görse susar: “Son durak burası mı?…”

Ya aç kalıp geldiyse?İnan iş ciddiye biner,
O zamanda köy halkının yüreği titrer, inler.
“Hayatta huzur yoksada, mezarda mı biter?” der,
Meftalar bile sorar: “Ne gezer bu koca ayı?”

“Lan ayı oğlu ayı, ne işin var mezarlıkta?”
Fatiha mı okuyacaksın mezar taşlarına?
Gün gelirde açık bir kapı, düşürür soğukta;
İnsana da zararı vardır — tedbir gerek illa.

Dikkat eyle sayın köylüm, kapı kapansın diye,
Dikkat etsin herkes lütfen, zarar olmasın diye.
Bu sözü yazdı mahzun gönlüm, ibret olsun diye,
Der ki Mahrumî: “Tedbir al, aklında dursun yolda.”



THERE’S A BEAR IN THE CEMETERY

The iron gate of the cemetery is open again,
The little bear has entered—let alone laughing.
Should I be afraid, should I be sad, or should I look at his state,
Looking for trouble or conversation? He has a purpose…

Perhaps he’s bored, perhaps he’s come to wander,
Perhaps to learn a lesson, perhaps to wander the grave.
Where is truth like death to reach it?
Even if he saw the bear, he’d be silent: "Is this the final destination?"

What if he came hungry? Believe me, things get serious.
At that time, the villagers’ hearts tremble and groan.
"If there’s no peace in life, does it end in the grave?" they ask.
Even the dead ask: "What’s this big bear doing?"

"You son of a bear, what are you doing in the cemetery?"
Will you recite the Fatiha on the gravestones?
One day, an open gate will drop it in the cold;
It’s harmful to humans too—cautions are essential.

Be careful, my dear villager, so the door closes,
Please everyone, be careful, so no harm comes to you.
My sorrowful heart wrote these words as a lesson,
Mahrumi says: "Take precautions, keep them in mind on the road."