Bilgisayar Çağı Destanı

1. Bölüm: Doğuşun Hikâyesi

Bir vakit insanoğlu yazardı taşa,
Harfler düşerdi mağara başına.
Dilden dile aktı sözler,
Kulaktan kulağa fısıldandı dizeler.

Sonra kağıt çıktı, kalem doğdu,
İlim deryası yavaş yavaş coştu.
Kervanlarla taşındı bilgiler,
Kitaplarla büyüdü nesil, ülke, ilimler.

Telgraf çaldı, kabloyla geçti,
Telefon geldi, insanı mest etti.
Radyo konuştu, dünya dinledi,
Televizyon açtı gözleri, gönülleri.

Ve bir gün ansızın,
Bir kutu çıktı ortaya.
Adını koydular: Bilgisayar,
Yeni çağın yeni masalı, yeni destanı.
---

2. Bölüm: Gücü ve Kudreti

Küçücük sandın, içine bakmadın,
Meğer milyonlarca sır sakladın.
Dakikada on milyon hesap yapar,
Yıldırımlar bile hızına yetişemez, şaşar.

Bir tuşa dokunursun, açılır yollar,
Bir pencere açılır, bin bilgi dolar.
Dünya küçülür, insanlar yakın,
Sözler kanatlı kuş gibi çabuk, akın.

Derman olur doktora,
Çiftçiye yol gösterir,
Mühendise güç verir,
Öğretmene ders olur.

Kütüphane taşır içinde,
Okyanus kadar bilginin derininde.
Ne sorarsan cevabı hazır,
Ne ararsan karşında nazır.
---

3. Bölüm: İnsana Katkısı

İlimde çığır açar,
Sanatta yeni ufuk açar.
Ticarette kolaylık,
Mühendislikte incelik.

Evde çocuk öğrenir,
Genç hayale sürüklenir.
Memur işini kolay çözer,
Esnaf hesap kitap düzer.

Bir uçtan bir uca bağlar dünyayı,
Dost hasret giderir, selâm yollar.
Öksüz sevinir, gurbetçi ağlar,
Bir mesajla adeta açılır yollar.
---

4. Bölüm: Karanlık Yüzü

Ama ey insan,
Her nimet gibi bu da imtihan.
Yanlış yola düşersen,
Bilgisayar fesat olur, şeytan olur.

Virüsüyle girer damarına,
Sızar evine, sırlarına.
Bağımlı eder, bırakmaz yakandan,
Çalar gençliğini parmağından.

Çocuk sabaha dek başında,
Dersini unutur, gözleri kanlı.
Anne seslenir, işitmez,
Baba kızar, aldırmaz.

Oyun odaları dolar taşar,
Sohbet odalarında yuvalar yıkılır.
Nice ocak söner, nice gönül kırılır,
Sevdalar oyuna kurban edilir.

Evlerde ışık yanar,
Ama gönüllerde karanlık artar.
Bir selâm, bir muhabbet,
Unutulur bir ekran uğruna.
---

5. Bölüm: İnsan ve Nesil

Ey gençlik, sana derim:
Bilgisayar nimettir,
Ama akılla kullanıldıkça.
Dersin için kullan, ilmin için kullan,
Oyun için değil, boşa zaman için değil.

Ey analar, babalar,
Evladınızı denetleyin.
Ekranın büyüsüne kaptırmayın,
Oyunla sabahlara yatırmayın.

Ey öğretmen, ey hoca,
Bilgisayarı dost edin,
Ama öğrencine yol göster.
Ona bilginin güzelliğini öğret,
Fesat sitelerden koru.

Unutmayın:
Bilgisayar aynadır insana.
Ne yüklersen onu gösterir,
Ne ararsan onu verir.
---

6. Bölüm: Geleceğe Bakış

Eğer akılla kullanılırsa,
Bilgisayar bir güneştir,
Bir ışık kaynağıdır,
İnsanı aydınlığa taşır.

Türkiye’nin gençleri yazarsa programı,
Kendi ufkunu aşar,
Dünyaya açar bayrağını.
Bir millet yükselir bilgisayardan.

Yanlış kullanırsa:
Tembellik, uyuşukluk, felâket.
Doğru kullanırsa:
İlim, ilerleme, medeniyet.

İnsanlığın kaderi,
Bilgisayarın değil,
İnsanın elindedir.
---

7. Bölüm: Sonsöz

Ey bilgisayar!
Kimi zaman sana kızarım,
“Fesat torbası!” derim.
Kimi zaman severim,
“İlim pencerem!” diye överim.

Sen hem düşmansın, hem dost,
Hem sırdaşsın, hem hain,
Hem nimet, hem de imtihan.

Sensiz yapamam artık,
Sensiz bir çağ olmaz.
Ama bilirim ki,
Asıl mesele sende değil,
Asıl mesele insanın elinde.

Ya bizi ileri taşırsın,
Ya da uçuruma atarsın.
Ey bilgisayar!
Çağ seninle açıldı,
Geri dönüş yok artık.